አንዳንድ ሰዎች አገሮች ድህነትን ለማስወገድ በታዳጊ ኢኮኖሚ ላይ ብቻ ማተኮር አለባቸው ሲሉ ሌሎች ደግሞ ልማቱ ወደ አካባቢያዊ ችግሮች ያመራል ስለዚህም መታገድ አለበት ብለው ያምናሉ።ለእኔ የሚታየኝ ለየት ያለ ትኩረት የሚሰጠው ጥያቄ ብቻ ነው፡ ሁለቱም አመለካከቶች እንደየሀገራቱ ፍላጎት መሰረት ማረጋገጫ አላቸው።

በአንድ በኩል፣ ድሆች አገሮች በሥነ-ምህዳር ላይ ካለው አንድምታ ይልቅ ኢኮኖሚውን እድገት ማስቀደም አለባቸው።የዚህ ተሟጋቾች እይታ፣ እነዚህን ሀገራት የሚያደክመው ችግር የእፅዋትና የእንስሳት መኖሪያ ሳይሆን ኋላ ቀር ኢኮኖሚ፣ በግብርና ላይ ያለው ምርታማነት ዝቅተኛ መሆን፣ የመሰረተ ልማት ግንባታዎች በቂ አለመሆን፣ ወይም በሚሊዮኖች የሚቆጠሩ በረሃብ እና በበሽታ መሞታቸው ነው።ይህንን አበረታች የኢኮኖሚ እድገት በማሰብ እነዚህን ችግሮች ለመቅረፍ ገንዘቡን በማቅረብ ረገድ ትልቅ ጠቀሜታ አለው።አንዱ አሳማኝ ምሳሌ ቻይና ባለፈው ግማሽ ምዕተ-አመት እያገገመ ያለው የኢኮኖሚ እድገት በድሃ ህዝቦቿ ላይ በአስገራሚ ሁኔታ የቀነሰባት እና ረሃብን የምታጠፋባት ቻይና ናት።
ክርክሩ ባላደጉ ክልሎች የራሱ ሚና ቢኖረውም እነዚያን በዝምታ ማለፉ ተገቢ አይደለም።
በኢንዱስትሪ በበለጸጉ አገሮች ውስጥ በጎዳናዎች ላይ የሚቃወሙት የአካባቢ ጥበቃ ተሟጋቾች ከኢኮኖሚያዊ ሽልማቱ ጋር ተዳምሮ ጎጂ ጉዳዮቹን አጣጥመዋል።ለምሳሌ በአሜሪካ ውስጥ ለካርቦን ዳይኦክሳይድ መጨመር ዋነኛው ተጠያቂ የሆነው የግል መኪናዎች ተወዳጅነት ነው።እንዲሁም በአንዳንድ ኢንዱስትሪያል ፕሮጀክቶች ላይ የሚደርሰውን አደገኛ ችግር ለመቅረፍ የሚወጣው ወጪ ለታክስ ሥርዓቱ ከሚያበረክቱት አስተዋፅኦ እጅግ የላቀ ሊሆን ይችላል፣ በአደገኛ ብክለት ሳቢያ የረዥም ጊዜ የአፈር መሸርሸር እና የወንዞች መበከልን ከግምት ውስጥ በማስገባት ይህ ከኢኮኖሚያዊ እይታ አንጻር የአበባው መስፋፋትን ያስከትላል። በአካባቢ መስዋእትነት መሆን የለበትም.
በማጠቃለያው ፣ እያንዳንዱ መግለጫ ከተወሰነ አንፃር የራሱ ማረጋገጫ አለው ፣ እኔ እላለሁ ፣ ታዳጊ ኢኮኖሚዎች በኢንዱስትሪ የበለፀጉ አገራት በልማት እና በስነ-ምህዳር ስርዓት መካከል ያለውን ግንኙነት በተመለከተ ባላቸው ልምድ ትምህርት ሊወስዱ ይችላሉ ፣ ስለሆነም ፍላጎታቸውን የሚያሟላ የበለጠ አጠቃላይ ስትራቴጂ ሊጀምሩ ይችላሉ ።